تبادل
لینک هوشمند
وقـتـی حـس میکـنم
جآیــی در ایــن کرِه ی خآڪـی
تــو نفس میکــشــی و مـن
از هــمآטּ نفـس هآیتـــ ،،، نفس میکشم !
تـو بــآش !!!
هـوآیتـــ ! بـویـتـ ! برآی زِنده ماندنم ڪـآفـــی است …
شبانگاهان در حاليكه به نقطه اي زل زده ام
به تو فكر ميكنم
به جذبه نگاهت
لحظه اي خود را غافل از تو نمي بينم
لبانم براي معصوميت چشمانت ترانه مي سرايد
در دل غم عجيبي حس ميكنم
هرچه ميكنم نمي توانم بنويسم
آخر، نگاهم نگاهت را كم دارد...!
فقط همين يكبار...
ایـن بـار . . .
نـخـوانـده مـرا بـفـهـم . . .
چه تلخ است
زمانی
مرا
در
آغوش میکشی
که
فرسخ ها دوریم
دلم که می گیرد ...
به خودم وعـــده ی روزهای خـــــــوب را مــی دهم
از همــــان روزهـــای خـــوبی کـــــــه ...
سـالـهـاسـتــــ بـه امـیـد رسـیـدنشــان تـقـویــم را خطـــ خــطــی مـی کـنـم
آغوش بعضی هــا …
علم را زیـر سوال می برد !
آنقدر آرامت می کند …
که هیـچ مُسکنی …
جــایش را نمی گیرد…
خدایــــا !
خط و نشان دوزخـــــت را برایـــم نکش !
جهنم تـــــر از نبــــودنش
جایـــی سراغ ندارم...
گاه دلتنـــــــگ می شوم دلتنـگتر از تمام دلتنگـــــــــی ها
حسرت ها را می شمارم
و باختن ها
وصدای شکستن را
... نمیدانم من کدامین امید را ناامید کردم
وکدام خواهش را نشنیدم
وبه کدام دلتنگی خندیدم
که چنین دلتنگــــــــــــــــم
"زن"
که اعتماد کرد شکننده تر می شود!!
پس حواست را بیشتر جمع کن چون..
اگر بشکند، شکسته های قلبش اول غرور تو را نشانه می گیرد..
بدترین حسرتی که در زندگی میخوریم
از کارهای خطایی که مرتکب شده ایم ، نیست …
بلکه از این است که…
چرا کارهای درست را برای کسی که لیاقتش را نداشته
انجام داده ایم ...
دوســت داشتــن يعنــــي:
اوني که اگه صــــــد دفعه هم
ناراحتــــش کني.....
هــربــار ميـــــــگه اين دفــعه
آخـــــريه که مي بخشــــــمت.....
و بــازم با اخـــــم ميــاد توي بغــــــلت...
این روز ها
جسمی دارم
امیخته با دلتنگی
کم می آورم
بازوانی می خواهم که تنگ در برگیرند
اما نه هر بازوانی
فقط حصار آغوش تو ...
پیشـآنــے اـم ..،
چـَسـبـیـدَטּ بـه سیـنـﮧ اے رـآ مـیـخـوآـهـَد ..،
وَ چـِشـم ـهایـَم ..،
خـیـس کـَردטּ پـیـرـآهـَنــے رـآ ..،
عـَجـَب بـُغـض پـُر تـَوقـعــے دـآرم مـَטּ اِمـروز
گـاهـــے
اگــﮧ كُــل ِ دنيــــآ رو بــﮧ پــاتــــ بــريــزטּ
و
تــمــام ِ شــهــر زيــر ِ پــات بــاشــﮧ
تــو مــيــخواے كــﮧ بــﮧ آســمــوטּ زُلــ بــزنــے و
بــگــے :
مهــمــوטּ نــمــي خــواے ؟
בنيــآے بـدوטּ تــُـو
شباهَتـــ عَجيبــے بــا ايـט غـُروبــْ هـآے لـَعنتـے בارב
בلـ♥ـگيـر و בلْ گيــر و בلْ گيــ ــر.
التمــــــــاس مــــــالِ دیـــــــروز بــــود...
مـــــــالِ وقتـــــــی بـــود ڪــــﮧ ســـــــاده بودم
امــــــــروز میــــــخــــوای بـــــری ؟؟؟
هیــــــــــــــس!!!
فقطــ ....
خـــــداحــــــــــافظـــ
روزی میــــــرسد درخیـــال خـود...
جــای خــالی ام راحــس میـکنــی
دردلـــت بــابغــض میگویـــی:
"کــــاش اینـجـــــا بــودی..."
امـــــا...
مــن دیـگــــر بــه خـــوابــــت هـــم نمـــی آیـــم!!!
هـــــــی لعنتـــــــــی...
خیـــال کردی بــه همــــراه دیگـــری ازکنـــارم میگـــذری...
دنیـــا بــه آخــــرمیـرســـــد؟!؟!؟
نــــــه!!!
دنیـــایــــت مـــن بـودم کـه بـه آخـــــررسیــــــدم!
اکـنـــون تــــو "هیــــــچ" نیستـــــی!!!
این آخرین بارم بود.
“با عجله رفتنت” را عکس میگیرم و در کنج تاریکخانه قلبم برای همیشه نگاه میدارم،
تا یادم باشد تاریکیِ خانه قلبم از بی عشقی نبود.
از اعتماد بود.
دیگر…
بازگشتت را…
انتظار نمیکشم…
برو به سلامت
روی دیوار
روی سایه ایـــــ که به جا مانده از تو
چشــــم می کشم و دهانی که بخندد
به این همه تنهایی و انتـــظار ...
این خانه بعد از تو فقـــــط دیوار استـــــ
و تکه ذغالی که خطــــ می کشد
نیامدنتـــــــــ را ...
این قانون طبیــــــــــعت است
زخم که میخوری اعتمادت به آدم ها سست میشود
و باوَرت رنگِ شک می گیرد !
آن وقت تنها تر از همیشه می نشینی کنجِ دلت
و می شماری درد هایت را.......
بگذار....
ابریتریــــن شعرهایمـ را ...
با غریب ترین لهجہ بخوانمـــــ.
این عادت من اســــت...
ڪہ هر غروب بر ایوان دلتنگیمـ مے نشینــــــمـ...
و خویش را مرور مے ڪنــــــمـ...
بـ ــگــ ــذار بــ ـگــ ــویــ ــند دیــ ـــوانــ ــه ام !...
پـــ ــای ِ♥ آمـ ــدن ِ تــ ــو ♥ در مـیـ ــان بــ ــاشــ ـد
ضــ ـــریـــح کـ ـه هــیـــ ـــچ !
بــ ــه ایــ ـن درخـ ــت ِ چـــ ـــنـ ـار هــ ــم
دخــ ـــیـــل مـــی بــــ ـــنــدمــــ !!!
مدتیست عجیب کودکیم را میخواهم!!!!!!
تا جلوی هر مغازه ای پا بکوبم
شاید حس آرامش را برایم بخرند ....
دلم قدم زدن میخواهد . . .
در یک وجبی پیاده رو . . .
یک قدم تا آسمان . . .
پرواز با بوی یاس ها . . .
خیس و نمناک شدن با باران . . .
دلم کمــی آرامــش میخـــواهد با یک نــخ سیگــار !
چــه غمگــینانه است وقتی در بــاران
به تــو چــتر تعــارف می کـنند !
پـــرده را کـــنار مــیــزنم ،
بــاران خــودش را مــی زند بــه شــیــشـه
مــن خــودم را بــه آن راه !
تمــام چــیزی کــه بــاید از زنــدگـــی آمــوخــت . . .
در این هیاهوی خـــلق
که پُتــک بر آرامـش ات میزنند
دلـــم پیاده رویــی میخواهد ؛ بــارانــی
دست خــودم را بگــیرم
برویــم صــُحبت کُــنان
تــا انتــهای گـــریستنِ آخــرین ابــر زنــدگـــی
نفـــرین به اجــتــماع
کــه نمــی گـــذارد صــدا به صــدا بــرســد
آنقـــــدر از دلتنگــی هایم برایــش خــواهم گــفت
تا ســرخ شــود
تا نــم نـــم بگــــرید
آن وقــت رهــایــش میکــنم
و مــی دانـــم
کــسی هــرگـــز نخـــواهــد دانست
غــم آن روز بــارانــی
همــه از دلـــتنگــی های من بود
فاصله ها...
دل شکسته ام، از تکرار حادثه ها به دنبال مرهمی هستم
تا رد پای زخمی را بزدایم .
می خواهم فاصله ها را به فراموشی بسپارم و امید را به خانه کوچک قلبم دعوت کنم.
اولین امید من آن وجود پاک توست و
آخرین امید من نگاه توست...
خیلـــی ها بــاران را نمــی فهمند
نمـــی فهمند باید خیس شـد تا سبکــــ شد
نمی فهمند کــه شیشه عینکــشــان باید نمناکـــــــ شود
نمــی فهمند کـــه با بــاران باید خندید
به بـــاران باید عشق داد
با بـــاران باید عشق کـــرد
و شــایــد بــاران خیلــی ها را نمــی فهمــد
خبرنامه وب سایت:
آمار
وب سایت: